ผู้ป่วยที่เข้ารับการตรวจด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก (MRI) บางครั้งรายงานว่ารู้สึกแสบร้อนบริเวณที่มีรอยสัก ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่ทำให้ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์งงมานาน บทความนี้จะตรวจสอบกลไกเบื้องหลังความรู้สึกไม่สบายที่เกี่ยวข้องกับรอยสักในระหว่างขั้นตอน MRI และสำรวจวิธีแก้ปัญหาทางคลินิกที่เป็นไปได้

หมึกสักมักมีส่วนประกอบที่เป็นโลหะ เช่น เหล็กออกไซด์ เมื่อสัมผัสกับสนามแม่เหล็กอันทรงพลังของ MRI อนุภาคโลหะเหล่านี้สามารถสร้างกระแสไฟฟ้าได้ ส่งผลให้อุณหภูมิเพิ่มขึ้นเฉพาะที่ การดูดซับพลังงานพัลส์ความถี่วิทยุระหว่างการสแกนอาจทำให้ผลกระทบด้านความร้อนรุนแรงขึ้นอีก

อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นจะกระตุ้นตัวรับความร้อนในผิวหนัง ทำให้เกิดอาการปวดหรือแสบร้อน ปฏิกิริยานี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในผิวหนังชั้นหนังแท้ ซึ่งเม็ดสีของรอยสักจะถูกฝังอย่างถาวรภายในเนื้อเยื่อเกี่ยวพันของผิวหนัง

รอยสักบางแบบไม่ได้ทำให้รู้สึกไม่สบายระหว่างการตรวจ MRI ปัจจัยหลายประการมีอิทธิพลต่อความน่าจะเป็นและความรุนแรงของอาการ:

• องค์ประกอบทางเคมีของเม็ดสีรอยสัก
• ขนาดอนุภาคและความเข้มข้นของส่วนประกอบที่เป็นโลหะ
• พื้นที่ผิวรวมของผิวหนังที่มีรอยสัก
• ตำแหน่งทางกายวิภาคของรอยสัก

การวิจัยระบุว่าหมึกที่มีสารประกอบโลหะจำเพาะมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดปฏิกิริยาความร้อนสูงกว่า รอยสักเก่าอาจมีโปรไฟล์ความเสี่ยงที่แตกต่างจากรอยสักล่าสุด เนื่องจากการเสื่อมสภาพของเม็ดสีเมื่อเวลาผ่านไป

ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์สามารถใช้กลยุทธ์ต่างๆ เพื่อลดความรู้สึกไม่สบายที่เกี่ยวข้องกับรอยสักได้:

• สัมภาษณ์ผู้ป่วยอย่างละเอียดเกี่ยวกับลักษณะรอยสัก รวมถึงอายุ องค์ประกอบของหมึก และประสบการณ์การสแกนใดๆ ก่อนหน้านี้
• ใช้กลไกการระบายความร้อนกับบริเวณที่มีรอยสักระหว่างการสแกน
• ปรับพารามิเตอร์ MRI โดยเฉพาะการลดความเข้มของพัลส์ความถี่วิทยุ
• พิจารณาใช้ยาชาเฉพาะที่สำหรับผู้ป่วยที่มีความทนทานต่อความเจ็บปวดต่ำ

การวิจัยที่กำลังดำเนินอยู่มุ่งเน้นไปที่วัตถุประสงค์หลักสองประการ: การพัฒนาสูตรหมึกสักที่ปลอดภัยยิ่งขึ้นโดยมีปริมาณโลหะน้อยที่สุด และการปรับโปรโตคอลการสแกน MRI ให้เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยที่มีรอยสัก ความก้าวหน้าเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อลดอาการไม่พึงประสงค์ในขณะที่ยังคงรักษาคุณภาพของภาพวินิจฉัย