بیمارانی که تحت معاینات تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قرار می‌گیرند، گاهی اوقات از احساسات سوزش ناراحت‌کننده‌ای در نواحی دارای تتو شکایت دارند، پدیده‌ای که مدت‌هاست متخصصان پزشکی را متحیر کرده است. این مقاله مکانیسم‌های اساسی پشت ناراحتی‌های مرتبط با تتو در طول روش‌های MRI را بررسی می‌کند و راه‌حل‌های بالینی بالقوه را مورد بررسی قرار می‌دهد.

جوهر تتوها اغلب حاوی اجزای فلزی مانند اکسید آهن هستند. هنگامی که در معرض میدان‌های مغناطیسی قدرتمند MRI قرار می‌گیرند، این ذرات فلزی می‌توانند جریان‌های الکتریکی تولید کنند که منجر به افزایش دمای موضعی می‌شود. جذب انرژی پالس فرکانس رادیویی در طول اسکن ممکن است این اثر حرارتی را بیشتر کند.

افزایش دما گیرنده‌های حرارتی در پوست را تحریک می‌کند و باعث ایجاد درد یا احساس سوزش می‌شود. این واکنش در درجه اول در درم رخ می‌دهد، جایی که رنگدانه‌های تتو به طور دائم در بافت همبند پوست تعبیه شده‌اند.

همه تتوها در طول معاینات MRI باعث ناراحتی نمی‌شوند. عوامل متعددی بر احتمال و شدت علائم تأثیر می‌گذارند:

• ترکیب شیمیایی رنگدانه‌های تتو
• اندازه ذرات و غلظت اجزای فلزی
• مساحت کل پوست دارای تتو
• موقعیت آناتومیکی تتوها

تحقیقات نشان می‌دهد که جوهرهای حاوی ترکیبات فلزی خاص، تمایل بیشتری به ایجاد واکنش‌های حرارتی دارند. تتوهای قدیمی‌تر ممکن است به دلیل تخریب رنگدانه در طول زمان، پروفایل‌های خطر متفاوتی نسبت به تتوهای اخیر داشته باشند.

متخصصان پزشکی می‌توانند چندین استراتژی را برای به حداقل رساندن ناراحتی‌های مرتبط با تتو اجرا کنند:

• مصاحبه‌های کامل با بیماران در مورد ویژگی‌های تتو، از جمله سن، ترکیب جوهر و هرگونه تجربه اسکن قبلی
• اعمال مکانیسم‌های خنک‌کننده بر نواحی دارای تتو در طول اسکن
• تنظیم پارامترهای MRI، به ویژه کاهش شدت پالس فرکانس رادیویی
• در نظر گرفتن بی‌حسی‌های موضعی برای بیمارانی که تحمل درد کمی دارند

تحقیقات در حال انجام بر روی دو هدف اصلی متمرکز است: توسعه فرمولاسیون‌های جوهر تتو ایمن‌تر با حداقل محتوای فلزی و بهینه‌سازی پروتکل‌های اسکن MRI برای بیماران دارای تتو. این پیشرفت‌ها با هدف کاهش واکنش‌های نامطلوب در عین حفظ کیفیت تصویربرداری تشخیصی انجام می‌شود.