تتوها، به عنوان یک شکل هنری باستانی اما مدرن از هنر بدن، از تزئینات صرف فراتر رفته و به وسایل مهمی برای بیان شخصی، هویت فرهنگی و تعامل اجتماعی تبدیل شده اند. از پرستش توتمی قبایل بدوی گرفته تا روندهای مد معاصر، تاریخچه تتوها به هزاران سال پیش برمی‌گردد و اشکال و معانی آن‌ها به طور مداوم در حال تکامل است. با این حال، در کنار پیگیری فردیت و بیان هنری، نگرانی‌ها در مورد ایمنی تتوها به طور فزاینده‌ای برجسته شده است.

تتوها، که به عنوان هنر بدن نیز شناخته می شوند، یک شکل هنری دائمی هستند که با تزریق رنگدانه ها به لایه درم پوست ایجاد می شوند. این عمل به هزاران سال پیش برمی‌گردد و تقریباً در تمام فرهنگ‌های سراسر جهان ظاهر می‌شود، که هر زمینه فرهنگی تتوها را با معانی و عملکردهای متمایز آمیخته است.

اولین شواهد تتوها از «اوتسی مرد یخی» به دست آمده است که قدمت آن به حدود 3000 سال قبل از میلاد می‌رسد و بدن حفظ شده او 61 تتو را نشان می‌دهد که ممکن است اهداف درمانی یا مذهبی داشته باشند. مومیایی‌های مصری باستان نیز دارای علائم تتو هستند که نشان دهنده رواج این عمل در جوامع اولیه است.

در فرهنگ پلی‌نزی، تتوها (tatau) نشان‌دهنده آیین‌های مقدس هستند که وضعیت اجتماعی، تاریخچه خانوادگی و دستاوردهای شخصی را بیان می‌کنند. ایرزومی (خالکوبی) ژاپنی از علائم جنایی به اشکال هنری پیچیده مرتبط با فرهنگ سامورایی تکامل یافت. جوامع غربی در ابتدا تتوها را به عنوان نشانگر ملوانان و ماجراجویان پذیرفتند و سپس آنها را به عنوان عبارات شخصی اصلی پذیرفتند.

جوهر تتو به عنوان وسیله‌ای برای رسوب رنگ در پوست عمل می‌کند و ترکیب و کیفیت آن مستقیماً بر نتایج هنری و ایمنی تأثیر می‌گذارد. درک اجزای جوهر به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند تا انتخاب‌های آگاهانه‌ای داشته باشند.

جوهر تتو مدرن معمولاً حاوی موارد زیر است:

• رنگدانه ها (ترکیبات تعیین کننده رنگ)
• حامل ها (رسانه های پراکندگی مایع)
• افزودنی ها (نگهدارنده ها، تثبیت کننده ها)

برخی از رنگدانه ها ممکن است حاوی فلزات سنگین ردیابی باشند:

• سرب (از نظر تاریخی در رنگدانه های زرد/سبز/سفید)
• کادمیوم (رنگدانه های قرمز/نارنجی/زرد)
• جیوه (رنگدانه های قرمز)
• کروم (رنگدانه های سبز)

در حالی که مقررات مدرن این مواد را محدود می کند، مصرف کنندگان باید استانداردهای ایمنی جوهر را تأیید کنند.

فلزات سنگین (چگالی >5 گرم بر سانتی‌متر مکعب) مانند سرب، کادمیوم و جیوه از طریق مسیرهای متعدد خطراتی برای سلامتی ایجاد می‌کنند:

این فلزات می توانند:

• به مولکول های بیولوژیکی متصل شوند
• استرس اکسیداتیو را القا کنند
• فرآیندهای سلولی را مختل کنند
• با گذشت زمان به اندام ها آسیب برسانند

قرار گرفتن در معرض مزمن ممکن است باعث موارد زیر شود:

• اختلال عصبی
• اختلال عملکرد کلیه
• اختلال در سیستم ایمنی
• افزایش خطر ابتلا به سرطان

شواهد فعلی نشان می دهد که مسمومیت با فلزات سنگین مرتبط با تتو نسبتاً نادر است به دلیل:

تولیدکنندگان معتبر به طور فزاینده ای از رنگدانه های آلی و ترکیبات فلزی تصفیه شده استفاده می کنند که با الزامات سختگیرانه REACH اتحادیه اروپا و سایر مقررات بین المللی مطابقت دارند.

هنرمندان دارای مجوز از موارد زیر استفاده می کنند:

• تجهیزات استریل و یکبار مصرف
• رسوب رنگدانه کنترل شده
• پروتکل های مراقبت های بعدی مناسب

مصرف کنندگان می توانند با موارد زیر خطرات را به حداقل برسانند:

• مجوزها و گواهینامه ها را تأیید کنید
• شیوه های بهداشتی را بررسی کنید
• نمونه کارهای هنرمند را بررسی کنید

• برگه های اطلاعات ایمنی مواد را درخواست کنید
• رنگدانه های گیاهی یا آلی را ترجیح دهید
• تست پچ را برای آلرژی در نظر بگیرید

برخی از رنگدانه های فلزی ممکن است باعث گرم شدن موضعی در طول تصویربرداری رزونانس مغناطیسی شوند. بیماران همیشه باید رادیولوژیست ها را در مورد تتوها مطلع کنند.

در حالی که پیوندهای مستقیم اثبات نشده است، افراد باید:

• از خالکوبی روی خال ها خودداری کنند
• تغییرات پوستی را زیر نظر داشته باشند
• معاینات منظم پوستی را برنامه ریزی کنند

تتوها نشان دهنده یک شکل معنادار از بیان خود با ریشه های فرهنگی باستانی هستند. در حالی که قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین بالقوه وجود دارد، مصرف کنندگان آگاه که هنرمندان حرفه ای را با استفاده از جوهرهای تنظیم شده انتخاب می کنند، می توانند خطرات سلامتی را به طور قابل توجهی کاهش دهند. تحقیقات مداوم به اصلاح درک ما از اثرات طولانی مدت ادامه می دهد، اما شواهد فعلی نشان می دهد که تتوهای به درستی انجام شده برای اکثر افراد نگرانی های سمی شناسی کمی ایجاد می کنند.